Günlerden pazar, uzun zamandır yalnız kalmamıştı evinde, ev arkadaşının yurtdışında olmasına rağmen kalıcı misafirleri vardı. Salonda yatan iki arkadaşının bavulları ulu orta yerlerde üzerlerinde kot, tshirtleri, yerlerde çorapları. Eğlenceli olacağını sanıyordu. Ama şimdi dibe vurmuş durumdaydı. Onlarla alakalı olmayan sebeplerden dolayı artık hep yalnız kalmak istiyordu. Dün gece biri el uzatmak istemişti. Yardım için uzanan eli tuttu. Buluşmak için Avrupa yakasına geçmişti. Yarım saat geçmemişti bile yanından ayrılmış sokak ortasında telefonda onunla kavga ederken buldu kendini. Filmlerdeki sahneler geçti aklından, birkaç kişiyi aradı. Boka battım berbatım iyi degilim dedi. Yarın görüşelim dendi. O da elveda dedi. Keskindi bıçağı; gözleri bağlanmış birinin karşısında silahlı kişiye bıçak sallaması gibiydi. Canı daha da yanmıştı. Bahar umut demekti. Sokağa akmak, haftasonları beyoglunda takılmaktı. Vazgeçmeye kararlıydı. Artık hayatı bu çizgide sessiz sakin evinde alkol, sigara, müzik, filmlerle bazen kitap, dergi, gazetelerle geçecekti. Yaşlanmıştı belki de, o yüzünü görmüştü metrobüsün camında. Yakışmıyordu ama yapışacaktı. Kendi içine yönelip tekrar o kendi dünyasına sevecen gözlerle bakacaktı artık.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
İzleyiciler
Hakkımda
- CuRock
- Küçükken oyuncaklarımı parçalardım, büyüdüm geliştim. Artık uçakları parçalıyorum, sonra tekrar topluyorum...

0 yorum:
Yorum Gönder