Hasarlı Bilgiler

"Ben bunları kimseye anlatmadım
Kendimle bile konuşmadım."

Kendime daha yeni yeni geliyorum. Dün akşam işten eve geldiğimde kendi başıma kalmışlığımı kutlayacaktım. Çoğu zaman kendi başımayım ama bu sefer ki başkaydı. Bu aralar monotonlaşan hayatımda eski monotonluklarımı özlediğimi farkettim. Sadece müziklerimi dinlemek o melodilerde dikkat dağıtacak hiçbir şey olmadan kaybolmayalı uzun zaman olmuştu. Öyle bir gece geçirmek için ufak çaplı bir alışveriş yaptım. Birşeyler atıştırdıktan sonra Bülent Ortaçgil'in son albümünü açtım. İşte bu ya dedim içimden.

"Adını düşürenlere üzülsen değmez
Sesini kaybedenlerin bir şarkısı olmaz
Kararımı çoktan verdim
Denize doğru"

Şarkı seçerken susadım bi bira kaptım geldim dolaptan facebookta mesajım var mı diye baktım. Daha açacağa elimi atmadan okuduğum bir ileti paylaşımı elimin havada kalmasına sebep oldu. "Acilen bu gece babannem için b rh+ kan lazım". Hemen aradım adres aldım; şişli etfal.

Fazla zaman harcamadan evden apar topar çıktım. Önce minibüsle avcılar sonra metrobüsle mecidiyeköy. Minibüste telefonla konuşurken bir amca kulak misafiri olmuş bende geliyim kan veriyim dedi. Şaşırdım, ama ne yazik ki kan grubu tutmamıştı.

Hastaneye vardığımda epey geç olmuştu saat. Neyseki ameliyatı sabaha aldıklarından biraz daha zaman vardı. Kan testi yaptılar önce, bir saat sürdü sonuçların çıkması. Saat iyice geç olacaktı anlaşılan arkadaştan ve gruptan uzaklaşarak olur da başım döner eve gidemezsem diye yakındaki arkadaşlarıma haber veriyordum sana gelebilir miyim diye. Üniversitedeyken acil bir hastaya kan verdiğimde kendimden geçmiştim. Bayılmadım ama sadece karşısı ufak bir kısım aydınlıktı, etraf kapkaranlıktı ve aşırı terliyordum. Biraz tecrübeli olduğumdan olabileceklere karşı önlem almak istiyordum. Öyle birşey olsa arkadaşımın ailesi zaten göndermezdi, ayrıca şehir dışından akrabaları gelecekti hem bi de benle mi ilgileneceklerdi, rahatsız etmek istemezdim.

Arkadaşları arıyordum sırayla, şanssızlık o açmıyor bu açmıyor şu geç gelirim eve diyor, başkası müsait değilim diyor.
O tarafta oturanlar kendi keyiflerinde. Biraz daha batıya gelince, o 3 5 saatlik dilimde napıyorsun diye arayanlara söylediğimde atla gel veya alırım ben seni dert etme gibi laflar duydum. Zaten aklımda çok geç olursa aile evlerinden uzaklaşmak için arkadaşımda kalacağım deyip taksiye atlar otele giderim diyordum. Ama sinir olmuştum. Evime gidecektim saat kaç olursa olsun. En sevmediğim şeydi medet ummak... O zaten sinir bozucuyken bir de mırın kırın edilmesi "zamanı geri alayım a.q bu konuşma geçmemiş olsun" dememe sebep oldu.

Zaten metrobüs sabaha kadar var dedim kendi kendime avcılara giderim oradan taksiye atlarım. Sonra taksime içmeye gidince kalacak yer hiçbir şekilde sorun olmadığı aklıma geldi. İçkici pezevenkler dedim sonra, burdan yanlarına mı geçsem acaba diye kendi kendime espiri bile yaptım.

Kan alımı umduğumdan iyi geçti hızlı, acısız, rahat... Bittikten sonra bir anda soğuk terler attım tabii, 15 dakika uzandım alkol kokladım ama kararma, baş dönmesi olmadı hiç.
Ayağa kalktım turp gibiyim. Eskisi gibi baş dönmesi, mide bulantısı, kararma olmamıştı. Arkadaşımın annesi hayatta göndermem oralara bu gece bizde kal dedi, çokta ısrar etti ama rahatsız etmiyim giderim dedim. Gitmeyi unut bizdesin diye defalarca söylendi. Yemek, yatma, duş planları bile yapılmaya başlanmıştı. Arada tabii meyve suları çikolatalar, birini bitiriyorum diğeri açılıyor. Sonrasında bir şekilde ikna ettim Beşiktaş tarafında arkadaşım var ona gidiyorum dedim. Fiyuu diye uzaklaştım.

Metrobüs taksi yapıp eve geldim.
Değerini bil senin için bak nerelerden geldim dedim eve.
O da sevindi olan bitenden habersiz açtı kapılarını bana.